ضربه ای بزرگ به دیرینه شناسی ایران
به گزارش فقط سفر «درگذشت میرعابدین کابلی ضربه بزرگی به حافظه دیرینه شناسی ایران بود، او تاریخ شفاهی دیرینه شناسی را خوب می دانست و گنجینه ای از اسرار دیرینه شناسی دوره معاصر ایران محسوب می شد.»
به گزارش فقط سفر به نقل از ایسنا، میرعابدین کابلی - دیرینه شناس پیشکسوت و مدیر کل سابق موزه ملی ایران - پنجشنبه ۱۲ فروردین به علت نارسایی کلیه در زادگاه مادری خود در شهر بابل درگذشت و جمعه ۱۳ فروردین در آرامگاه معتمدی در همین شهر به خاک سپرده می شود.
جبرییل نوکنده - مدیرکل موزه ملی ایران - در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده، درباره مرحوم میرعابدین کابلی و آشنایی اش با او این طور نوشته است: «آشنایی من با استاد کابلی به دوره دانشجویی در مقطع کارشناسی دیرینه شناسی در دانشگاه تهران برمی گردد، به ملاقات ایشان در اتاقش در طبقه همکف ساختمان شماره ۲ موزه ملی ایران (مرکز دیرینه شناسی سابق).
شانس حضور در برنامه های میدانی را که او سرپرستی می کرد نداشتم اما دو بار همراه استاد ملک شهمیرزادی از جستجوهای استاد کابلی در قره تپه قمرود و شهداد بازید کردیم و استاد کابلی در هر دو مکان معماری ارزشمندی را کشف کرده بود که اطلاعات ارزشمندی از معماری قبل از تاریخی روشن کرد. شناسایی و کشف معماری قبل از تاریخی از جنس چینه و خشت کاری آسان نیست. استاد دکتر ملک شهمیرزادی دقت و نظم و تجربیات گرانسنگی را که ایشان در کاوش داشت تحسین می کرد.
استاد کابلی از نسلی از دیرینه شناسی بود که شانس داشتند در دوره دانشجویی شاگرد استاد دکتر نگهبان باشند و در زمان استخدام در مرکز دیرینه شناسی دستیار و معاون دکتر فیروز باقرزاده (دو بزرگی که دیرینه شناسی ایران مدیون آنها بود) بود. استاد کابلی با این استادان و بزرگان زندگی کرد و رفتارش هم متاثر از این دو بزرگ بود. او به اخلاق در حرفه دیرینه شناسی پایبند بود و برای پیشرفت آن تلاش می کرد. در هر نشست، همایش، کنگره و جلسه ای که استاد کابلی حضور داشت، تاتیرگذار بود و صادقانه نظرش را می گفت.
او دغدغه حفاظت و صیانت از میراث فرهنگی ایران را داشت و برای اعتلای دیرینه شناسی مجله دیرینه شناسی و تاریخ را با یاری همکارانش راه اندازی کردند؛ مجله وزینی که متاسفانه حالا دیگر منتشر نمی گردد.
در کاوش خیلی از محوطه های کلیدی مانند هفت تپه، ابوفندوای خورستان، تپه یحیی کرمان، حصار دامغان، شهداد کرمان، شوش و قره تپه قمرود قم حضور داشت و در شهداد، شوش و قره تپه قمرود سرپرستی کاوش با او بود. در دوره بازنشستگی کارهای منتشرنشده خودش را تکمیل و به تدریج منتشر می کرد و در این سال ها مشغول گزارش شوش بود که اجل به او مهلت نداد.
امیدواریم شاگردانش نسبت به تکمیل و انتشارش اقدام نمایند. درگذشت او ضربه بزرگی به حافظه دیرینه شناسی ایران بود. تاریخ شفاهی دیرینه شناسی را خوب می دانست و گنجینه ای از اسرار دیرینه شناسی دوره معاصر ایران بود.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب