کشف زوایای تازه در سومین فصل کاوش کهنه ماسوله
به گزارش فقط سفر، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گیلان اظهار داشت: سومین فصل از جستجوهای باستانشناختی در محوطه باستانی کهنه ماسوله منجربه کشف زوایایی تازه از پیشینه استفاده از شیوه های معماری بومی رایج در ساخت بناهای موجود در بافت شهر تاریخی ماسوله شده است.
ولی جهانی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اضافه کرد: محوطه باستانی کهنه ماسوله در ارتفاع تقریبی ۱۸۷۰ متری از سطح آبهای آزاد در فاصله حدود ۱۰ کیلومتری شمالغرب شهر تاریخی ماسوله، ۴۶ کیلومتری جنوب شرق شهرستان فومن و ۷۰ کیلومتری از شهرستان رشت و در ارتفاعات کوه های ماسوله داغ واقع شده است.
وی گفت: این محوطه برای اولین بار در سال ۱۳۷۴ به وسیله هیأتی به سرپرستی علی اصغر مقری و سپس در سال ۱۳۹۱ به سرپرستی مرحوم بهروز همرنگ مورد کاوش قرار گرفت؛ در نتیجه این کاوش ها بقایایی از بلوک های ساختمانی و کارگاهی، کوره های ذوب آهن و مواد فرهنگی همچون سفال و ادوات دست ساز آهنی به همراه مقدار بسیار زیادی از سرباره های حاصل از ذوب آهن که نشان از استحصال آهن و ساخت ادوات مختلف آهنی در این مکان دارد، مورد شناسایی قرار گرفت.
جهانی افزود: سومین فصل از جستجوهای باستانشناختی در این محوطه از تاریخ ۲۸ خرداد ماه ۱۴۰۱ توسط هیأتی به سرپرستی مجتبی چرمچیان و در امتداد تکمیل پرونده ثبت شهر تاریخی ماسوله در لیست میراث جهانی سازمان یونسکو، از سر گرفته شد؛ یافته های کاوش جاری با هدف شناسایی هرچه بیشتر آثار معماری و مواد فرهنگی موجود در محوطه باستانی کهنه ماسوله اقدام به ایجاد ۴ کارگاه کاوش شد و آثار ارزشمندی متعلق به بازه زمانی اوایل قرن ۵ تا اواسط قرن ۷ هجری قمری مورد شناسایی قرار گرفت.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گیلان اظهار داشت: در یکی از کارگاه های کاوش، یک فضای معماری با مساحت تقریبی ۵/۳×۵/۷ متر را مورد کاوش قرار داده که در بخش میانی آن بقایایی از یک کوره ذوب آهن متعلق به اواخر قرن ۵ تا اوایل قرن ۶ هجری قرار داشته و حکایت از انجام پروسه ذوب سنگ آهن و استحصال آهن خالص و در نهایت ساخت ادوات آهنی در این محل دارد.
جهانی اظهار داشت: از جالبترین یافته های این فصل از کاوش ها باید به شناسایی نحوه استواری بخشی پی بناهای مکشوفه در محوطه کهنه ماسوله اشاره نمود که نحوه اجرا پیشرفته و تکمیل شده آنرا حتی امروزه نیز می توان در ساخت بناهای موجود در ماسوله فعلی مشاهده کرد؛ بدین مدلول که جستجوهای جاری نشان میدهد در کهنه ماسوله، پی بناها را با ایجاد شکاف یا شیاری در داخل بستر طبیعی صخره ای - که محوطه بر روی آن شکل گرفته است - جای می دادند تا دیوارها از استواری بمراتب بیشتری برخوردار شوند.
وی اظهار داشت: استفاده از همین شیوه بود که در معماری بناهای موجود در ماسوله فعلی به حد اعلاء خود رسیده و باتوجه به موقعیت طبیعی محل شکل گیری بافت شهر، کل دیوارهای باربر بناها را با تراشیدن قسمتی از بستر صخره ای کوه در آن جای می دادند که به آنها کوه دیوار (کودیوار) گفته می شود و با تاکید بر بدنه کوه، تا حد زیادی به استواری بناها کمک می نماید.
جهانی اظهار داشت: این یافته نشانگر آنست، که دستیابی به شیوه های بعضاً هوشمندانه در اجراء سازه های معماری بافت شهر تاریخی ماسوله، حاصل کسب تجربه ای چند صد ساله توسط باشندگان منطقه بوده است.
ماسوله با قدمتی حدود یکهزار سال، از سال ۹۰ در راه جهانی شدن قرار گرفت تا این که در سال قبل مهیا شدن حضور ارزیابان یونسکو جهت بررسی شرایط ثبت، همت مسئولان را برای رفع هرچه بیشتر موانع ثبتی این اثر زنده تاریخی به همراه داشت. البته این شهر تاریخی که در ۲۵ کیلومتری جنوب غربی شهرستان فومن و در دل جنگل های البرز قرار دارد، سال ۱۳۵۴ با شماره ۱۰۹۰ در لیست آثار ملی کشور به ثبت رسید و اینک با برطرف شدن ۹۵ درصد از موانع ثبت جهانی در انتظار این رویداد است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب