بن بست طرح دریا در مناطق شناممنوع سواحل مازندران
فقط سفر: کارنامه طرح دریا که برای پیشگیری از غرق شدن شهروندان در سواحل دریای مازندران به اجرا گذاشته شد با اینکه حاوی نمرات قابل قبولی در بعضی زمینه ها مانند کاهش آمار مرگ ومیر ناشی از غرق شدگی است، ولی با پشت سر گذاشتن ۱۰ سال تجربه همچنان نمرات مردودی هم در این سیاهه دیده می شود.
به گزارش فقط سفر به نقل از ایرنا، گذشته از دیگر ظرفیت ها و جاذبه های تاریخی و طبیعی مازندران که شاید حتی نشود به صورت یکجا در جغرافیایی به بزرگی خاورمیانه آنرا یافت، دریا محوری ترین رکن توریست پذیری و هدف مسافرت به این استان به حساب می آید. بیشتر از ۴۴۰ کیلومتر از بهترین و وسیع ترین ساحل خزر به همراه عمق مناسب برای فعالیت دریایی و با بستری ماسه ای که طی حداقل سده اخیر بزرگ ترین جاذبه استان برای توریست پذیری بوده است.
اما همین دریای جذاب هر ساله قربانگاه خیلی از مسافران و حتی بومیان می شود که در این میان وزن افراد جوان بیشتر از دیگران است ؛ جوانانی که بی توجه به هشدارها و به رغم شنیدن خبر غرق شدن دیگران طی سالهای مختلف، همواره بی محابا دل به دریایی می زنند که دیگر راه بازگشتی برایشان نیست.
برای مدیریت این وضعیت از سال ۱۳۹۱ طرح سالم سازی دریا با هدف کاهش تلفات ناشی از غرق شدن هنگام شنا و همینطور ارائه خدمات تجمیعی گردشگری و نظارت های اجتماعی در ۶۰ نقطه از سواحل مازندرانی دریای خزر کلید خورد. هدف واقعی این طرح مدیریت شنا در دریای خزر و پیشگیری از ورود به آب در مناطق پرخطر بود که رفته رفته در نقاط بیشتری از سواحل استان اجرایی شد.
این طرح دو رکن اساسی داشت ؛ یکی ایجاد محل مشخصی بعنوان شناگاه برای شنای بانوان و آقایان و دیگری استقرار ناجیان غریق در خط ساحلی و مناطق دارای قابلیت دسترسی برای شنا بود تا از غرق شدن احتمالی شهروندان در آب جلوگیری نمایند. البته طی یک دهه اجرای طرح، این دو رکن با مشکلات و فراز و فرودهایی همراه بود که از حوصله گزارش ما خارج است و باید در جای خود بررسی شود، اما با نگاهی به آمارهای غرق شدگان در سال آغاز طرح و سال بعد آن ابتدا شاهد افزایشی شدن و سپس روند کاهشی آمار فوت شدگان ناشی از شنا در سواحل مازندران هستیم.
سال ۱۳۹۱ دکتر علی عباسی مدیرکل پزشکی قانونی وقت مازندران که هنوز هم این سمت را در اختیار دارد اعلام نمود که طی ۶ ماه نخست سالجاری ۱۸۲ نفر در آب های دریای خزر در حوزه استحفاظی مازندران جان باختند. آمار قربانیان در سال ۱۳۹۲ به صورت غیرمنتظره ای به ۲۰۲ نفر آن هم تنها در سه ماه تابستان رسید. با این وجود آمار غرق شدگان ناشی از شنا در آب های ساحلی دریای مازندران طی تابستان سال ۱۴۰۰ به ۶۴ نفر کاهش پیدا کرد. هرچند همین عدد هم بسیار بزرگ است، اما اگر آمار سال ۱۳۹۲ را نادیده بگیرم نمی توان اظهار داشت که طی سالهای اخیر طرح دریا با همان دو رکن اساسی که اشاره شد موفقیتی چشم گیر داشت چون نتوانست مرگ و میر ناشی از غرقی را اگر نگوییم صفر، دستکم تک رقمی کند.
گزارشات رسمی دستگاههای متولی نشان داده است بیشترین آمار مرگ و میر ناشی از غرق شدن در دریای مازندران در مناطق خارج از طرح دریا اتفاق افتاده است، چنان که نقی کریمیان رئیس هیات نجات غریق و غواصی مازندران اعتقاد دارد ۹۹ درصد از غرقی های دریای مازندران در مناطق شنا ممنوع رخ می دهد و متاسفانه کسانی که خارج از طرح های دریا شنا می کنند هیچ گاه به این نکته توجه نمی کنند که احتمال غرق شدنشان به خاطر خطرناک بودن منطقه همچون ناایمن بودن بستر و وجود امواج شکافنده بسیار زیاد است.
اگر بپذیریم که یک دهه اجرای برای یک طرح تا رسیدن به نقطه مطلوب زمان زیادی است و نباید بعد از این همه مدت کمی و کاستی خاصی داشته باشد، این پرسش مطرح می شود که چرا بعد از این همه سال طرح سالمسازی یا همان طرح دریا مورد استقبال مسافران و بومیان بویژه نسل جوان قرار نمی گیرد و همچنان با وجود خطر مرگ، باز هم تعدادی از شهروندان ترجیح می دهند در خارج از محدوده طرح ها شنا کنند؟
دنج گزینی ؛ آنتی تز طرح دریا
برای این پرسش رئیس هیات نجات غریق و غواصی مازندران پاسخی تقریباً قانع کننده دارد. کریمیان اعتقاد دارد که با وجود خطر غرق شدگی اغلب افراد به دنبال شنا در مناطق دنج و خلوت هستند که همین مسئله زمینه ساز خطر جانی براشان می شود.
وی توضیح می دهد: علت اصلی برگزاری طرح های سالم سازی در مناطق کم خطر به این خاطر بود که مردم در این طرح ها شنا کنند، اما متاسفانه مردم از این طرح ها استقبال نمی کنند.
به گفته کریمیان در مناطقی که طرح اجرا می شود به دلیل فراوانی ناجی و ورود دادستانی به حوزه غرق شده احتمال، غرق شدگی خیلی کم است و بندرت تراژدی مرگ شناگران در داخل طرح اتفاق می افتد.
رییس هیات نجات غریق و غوصی مازندران شنا در مناطق سنگچین را یکی از علت های غرق شدگی دانست و اظهار داشت: بعضاً بعضی از افراد در این مناطق که ناجی مستقر نیست و محافظت از این مناطق بر عهده نیروی انتظامی است، مبادرت به شنا می کنند. بعنوان مثال در هفته گذشته یک فرد مسافر در منطقه سنگچین رامسر غرق شد و جان باخت.
وی همینطور به استقبال مردم برای شنا در دریا به ساعتهای خارج از طرح هم اشاره نمود و اضافه کرد: متاسفانه میزان استقبال مردم در ساعتهای نیمه شب برای شنا افزایش پیدا کرده است که به دلیل نبود ناجی در این ساعت ها میزان غرق شدگی هم افزایش می یابد.
کریمیان بیان نمود: از ۷ غرقی در ایام اخیر یک غرقی در ساعت سه نیمه شب درآبهای ساحلی نوشهر مبادرت به شنا کرد که متاسفانه به قیمت جانش به اتمام رسید و غرقی های دیگر در شهرستان های محمودآباد، چالوس، بابلسر هم در مناطق شنا ممنوع غرق شدند.
پاسخ رئیس هیات نجات غریق و غواصی مازندران برای پرسش گزارش تقریباً قانع کننده است، اما ابهام سریال بی انتها غرقی در سواحل خزر این است که مسؤلان با وجود علم به عدم استقبال مسافران و مردم بخصوص جوانان چرا راهکاری برای این مساله طی حداقل یک دهه اخیر عرضه و اجرا نکرده اند.
آسیب شناسی فقدان جذابیت طرح دریا باید تا به امروز به اولویت اصلی طرح تبدیل می شد تا با ایجاد فضاها و امکانات بهتر این طرح را به پروزه ای جذاب برای مخاطب و متقاضیان تبدیل کند.
جذابیت حلقه مفقوده طرح دریا
بررسی های خبرنگار ایرنا در مناطق ساحلی استان مازندران از آن حکایت می کند که به دلیل نامناسب بودن طرح های سالم سازی استقبالی از آنها نمی گردد. یکی از مسافران در شهرستان محمود آباد به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: لوله کشی در ساحل و در یک محدوده کوچک سبب گشته است که استقبالی از این طرح ها نشود.
این مسافر اضافه کرد: متاسفانه ازدحام جمعیت زیاد در یک منطقه کوچک به نام طرح دریا حس دریا را القا نمی کند بلکه تداعی کننده استخر است و به همین علت افراد به دنبال یک جای دنج و خلوت برای شنا می باشند.
یکی دیگر از مسافران در ساحل محمودآباد هم اظهار داشت: بهتر است به جای لوله گذاری، بخش بیشتری از ساحل با چوب پنبه مشخص شود تا افراد از این مناطق استفاده کنند. متاسفانه هیچ اطلاع رسانی در مورد مناطق شنا ممنوع وجود ندارد و صرفاً یک تابلو کج و ماوج با نوشته شنا ممنوع نمی تواند مردم را برای عدم حضور در این نقاط قانع کند.
باوجود این که ستاد ساماندهی سواحل استان مازندران اعلام نموده بود که سال جاری همزمان با شروع طرح دریا یک هزارو ۲۰۰ ناجی در سواحل استان مستقر خواهند شد، اما هم اکنون طبق گفته رئیس هیات نجات غریق و غواصی استان تنها ۴۱۸ ناجی در سواحل استان مستقر هستند.
بی راه نیست اگر بگوییم یکی از علت های افزایش غرقی می تواند کمبود ناجی در سواحل مازندران باشد، بنا بر مشاهدات اسقرار ناجیان در مناطق شنا ممنوع کافی نیست و با عنایت به این که سطح دسترسی افراد برای رسیدن به دریا افزایش پیدا کرده است باید فکری به حال این قسمت های آزاد شده کرد که اکثرا هم در زمره مناطق حادثه خیز محسوب می شوند.
رییس هیات نجات غریق استان مازندران در این خصوص به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: با عنایت به آزاد سازی سواحل هم اکنون از نطر بنده به یک هزار و ۵۰۰ ناجی برای پوشش کامل سواحل استان نیاز است.
وی اضافه کرد: البته تصمیم در این خصوص تعداد ناجی در حوزه استانداری مازندران است و ما بعنوان متولی آموزش نجات غریق هر تعدادی که از طرف ستاد ساماندهی دریا و کارشناسان استانداری اعلام گردد ناجی در اختیار شهرستان ها قرار خواهیم داد.
درد دل متولیان شهرهای مسافرخیز ساحلی
مازندران ۱۵ شهرستان ساحلی دارد که محمود آباد با ۳۰ کیلومتر ساحل آزاد و بیشتر از ۱۲۰ راه دسترسی و بابلسر با ۲۷ کیلومتر نوار ساحلی و ۱۳ کیلومتر نوار ساحلی قابل شنا شاخص ترین شهرستان های مرکزی استان در اجرای طرح سالمسازی دریا محسوب می شوند اما متولیان این شهرستان ها هم اذعان دارند که کمبود ناجی غریق گریبان گیر طرح دریا شده است.
دبیر هیات نجات غریق بابلسر هم در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: هم اکنون ۷۸ ناجی در بابلسر مستقر هستند که نصف این افراد در روز و بقیه در شب در سواحل مستقر هستند ولی در ایام تعطیلی تمام این ۷۸ نفر از ۸ بامداد تا ۸ شب در ساحل حضور دارند.
احمد امیری اضافه کرد: با عنایت به حجم بالای مسافر و بازگشایی سواحل آزاد شده به حدود ۱۷۰ ناجی نیاز است که قرار شد ناجیان مناطق آزاد شده تحت نظارت امکان دولتی توسط خودشان معرفی شود ولی تابحال در این خصوص اقدامی صورت نگرفته است.
وی افزود: متاسفانه این که چه کسی متولی اصلی ساحل است همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد و بین ارگان هایی همچون شهرداری، فرمانداری، اداره میراث فرهنگی و گردشگری و آب منطقه ای ساماندهی این طرح و حتی پرداخت حقوق ناجیان پاسکاری می شود.
رئیس هیات نجات غریق و غواصی شهرستان محمودآباد هم گفت و گو با خبرنگار ایرنا اضافه کرد: این شهرستان به علت این که نزدیک ترین شهر ساحلی از سمت پایتخت می باشد یکی از شهرهای پر مسافر استان است و به دلیل دارا بودن ۱۳۶ کوچه که به دریا منتهی می شود و امکان حضور مسافر در تمام نقاط ساحلی را فراهم می سازد، سهولت دسترسی به دریا در مناطق کور تبدیل به تهدید شده است.
سعید خادمی با اشاره به اینکه درحال حاضر۱۳۰ ناجی در محمودآباد مشغول به کار هستند، اضافه کرد: برای پوشش کامل مناطق ساحلی این شهرستان به بیشتر از ۱۸۰ ناجی نیاز است.
وی اظهار داشت: متاسفانه عدم پرداخت به موقع حقوق ناجیان، نبود امنیت شغلی و عدم بیمه ناجیان غریق و همینطور نبود طرح های تشویقی برای نجات افراد سبب گشته است که ناجیان از این شغل فاصله بگیرند.
رییس هیات نجات غریق محمودآباد نبود امکانات کافی برای ناجیان را یکی دیگر از علت های فاصله گرفتن از این شغل دانست و اظهار داشت: متاسفانه ناجیان غریق ما از کمترین امکانات هم محروم هستند.
خادمی اضافه کرد: نه تنها جت اسکی و قایق برای نجات جان افراد غرق شده تأمین نشده بلکه حتی ابتدایی ترین نیاز یعنی تیوپ هم نداریم و حتی یک سایه بان هم برای ناجیانی که در دل گرما باید زیر آفتاب سوزان ساحل باشند وجود ندارد.
ردیف اعتباری؛ درد بی انتها طرح دریا
معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار مازندران ضمن اشاره به توریست پذیر بودن استان و تمایل زیاد آنان به گردشگری دریایی، اظهار داشت: نبود ردیف اعتبار ملی برای ساماندهی سواحل چالش جدی است که باید حل شود.
روح الله سلگی اضافه کرد: بهره گیری از بخش های مختلف فرهنگی و اقتصادی در سواحل و گردشگری دریامحور نیازمند تخصیص اعتبار ملی است و اعتبار استانی جوابگو نیست.
وی عرضه محصولات فرهنگی و هنری و ایجاد غرفه های مجانی برای این منظور در سواحل، نظارت بر شهرک های خصوصی و استفاده بهینه از سواحل را از برنامه های جدیدی ساماندهی سواحل امسال برشمرد و اظهار داشت که این برنامه ها طرح های دریا را سال جاری از سالهای گذشته متمایز می کند.
سلگی به کارگیری از سامانه ساحل امن شامل نرم افزار منجی غریق و مچ بند هوشمند و همینطور اورژانس دریایی را در جهت هوشمند سازی طرح های دریا و کاهش غریق هم از دیگر برنامه های سالجاری معرفی نمود و افزود که این ابزارها در واقع تحول در ساماندهی دریا را دانش بنیان می کند.
علی رجبی وندچالی سخنگوی ستاد ساماندهی دریای خزر در مازندران هم به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: به دلیل بیماری کرونا طرح ها ی سالم سازی سواحل دیر اجرا شده است ولی متولیان طرح ها با سرعت درحال انجام طرح هستند و تا ابتدای تیرماه تعداد ناجیان غریق هم به حدود هزار و ۲۰۰ نفر افزایش خواهد یافت و مشکلات طرح دریا برطرف خو. اهد شد.
منبع: onlytravel.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب